Sunday, April 19, 2015
પરિપાક
અમારા પૂર્વજોએ
પરસેવો વાવેલો.
બદલામાં અમે લણી
વેઠિયાગીરી.
જેટજેટલું વેઠયું
એટલા વધ્યા
પીઠ પરના સોળ.
એની કાળી બળતરા
આગિયો બનીને
ક્યારેક ઝબૂકી જાય છે
ને
મનની ક્ષિતિજ
બે ઘડી
થઇ ઊઠે છે લાલઘૂમ...
પંગુ
હું અબળા
ને
એ ય પાછી પંગુ.
એ ઝેરી કાંટો
સદીઓથી લવક્યા કરે છે
મારી પાનીમાં.
મારા પગ આગળથી જ
આમ તો
પ્રારંભાય છે સરે આમ રસ્તો,
પણ .................................
કઠપૂતળી
ઇતિહાસની કથાઓ
ગર્જના કર્યા કરે છે
મારામાં.
એમની આંગળીઓના ઇશારે.
હું મારા કબીલાનું પેટ ભરવા
નાચ્યા કરું છું
કઠપૂતળી થઈને.
મારેય
કહેવા માટે છે દરિયા જેવડી કથા.
પણ
હું તો માત્ર કઠપૂતળી!!!
Subscribe to:
Posts (Atom)